Niezależnie od tego, jak bardzo realistycznie będzie wyglądać lustrzane odbicie, nie zastąpi ono prawdziwego ogniska.
Ten, kto chodził po górach, znakomicie wie, z jakimi nieprzyjemnymi konsekwencjami wiąże się wybranie niewłaściwej ścieżki w lesie. Są one niby identyczne, a jednak często prowadzą w odwrotnych kierunkach. Złudzenie znajomości drogi, podobnie jak i inne złudzenia, osiąga swój skutek, wtedy gdy po długim marszu osiągamy świadomość tego, że znajdujemy się w punkcie odmiennym od zamierzonego.
Negatywne rezultaty zaufania iluzji za każdym razem wzbogacają naszą wiedzę i doświadczenie.
Naturalną konsekwencją ponoszonych niepowodzeń jest utrata równowagi.
Zarówno sama równowaga, jak i jej brak mają charakter tymczasowy, podlegają zjawisku ciągłej zmiany.
Można się zatem spodziewać, że w większości przypadków, niedogodności spowodowane zaufaniem złudzeniu będą adekwatne do poziomu iluzoryczności naszych pragnień, wyniesiony pożytek zaś zachowa proporcje w stosunku do zrozumienia rzeczywistych przyczyn problemu.
W zależności od zaistniałej sytuacji oraz aktualnej świadomości podmiotu, stan równowagi zostanie ponownie przywrócony na drodze jednego z czterech rozwiązań:
1. Zrozumienie, świadome odrzucenie iluzji, nowy początek.
2. Wsparcie ze strony niebranego pod uwagę uprzednio czynnika/czynników.
3. Konflikt, rozładowanie nadmiaru emocji na drodze konfrontacji.
4. Poddanie się woli oświeconego autorytetu.
Poprzez system wzajemnych powiązań iluzja, objawiająca się przeważnie jako łatwa droga na skróty, w rzeczywistości stanowi okrężną tułaczkę, której stopień trudności zależy od tego, jak świadomie wyciągamy konsekwencje z własnych pomyłek.
Przywołane we wstępie lustro, co prawda nie da nam ciepła, ale pozwoli zlokalizować kierunek, w którym znajdziemy ognisko. Znając prostą zasadę działania lustra, zrozumiemy, że jest to kierunek przeciwny.
(tekst ląduje w kontenerze Duchowość)