Miesiąc: czerwiec 2020

Duch antyrasistowskich protestów, których iskrą zapalną było brutalne zamordowanie przez policję George’a Floyda, rozlewa się na pozostałe państwa świata, które swój dobrobyt zbudowały na podbojach i niewolnictwie.
Czarnoskóre dzieci z Konga jeszcze w 1958 r. można było oglądać w brukselskim “ludzkim zoo”, a do 1964 roku w Stanach Zjednoczonych Afroamerykanie nie mieli praw przysługujących człowiekowi.
Trwająca od kilku dekad walka o podmiotowość mniejszości wciąż spotyka się z brakiem zrozumienia ze strony białej większości.
Jak pokazały ostatnie wydarzenia, odpowiedzią na protesty wciąż są przemoc oraz polityczne represje. Zamiast refleksji nad “trupem ukrytym w szafie” światowych potęg pojawiają się nowe oskarżenia, w tym o… terroryzm.
Jedynie nieliczni mundurowi, robią to, co w tej sytuacji robić powinni, symbolicznie wyrażając solidarność z manifestantami, zapobiegają eskalacji wydarzeń, do czego zostali powołani i za co (nie za bicie) biorą pieniądze podatnika.
Lista zbrodniarzy po dziś dzień patrzących na świat z postumentów jest długa.
Otwiera ją patron katolickiego zakonu Krzysztof Kolumb (zakon “Rycerze Kolumba”), a zamyka Król Belgów Leopold II, który 150 lat temu karał Kongijczyków obcinaniem kończyn i eksterminował więcej ludzi niż Adolf Hitler.

Czytaj dalej „Niezapłacony rachunek Zachodu, a sprawa polska.”

“Słodka herbata i gorzkie życie” to ostatni polski dokument poświęcony największemu na świecie obozowi dla uchodźców w Cox Bazar, który został zrealizowany przed wybuchem epidemii Covid 19. Produkcja “od kuchni” pokazuje życie uchodźców w Bangladeszu, ma na celu zapoznanie „człowieka – widza”, z „człowiekiem – uchodźcą”, ukazując “ludzki” aspekt problemu. Film powstał w wyniku zgodnej współpracy dziennikarskiej osób o różnych poglądach i wyznających różne wartości. Dokument jest całkowicie niezależny, to znaczy finansowany z prywatnych środków twórców, nie przez jakikolwiek rząd lub organizację i udostępniony na wolnej licencji. Materiał ma charakter informacyjny, a jednym z priorytetów przy jego tworzeniu było zachowanie wysokich standardów etycznego i obiektywnego dziennikarstwa. Film przypomina, że we współczesnym świecie każdy jego mieszkaniec, w wyniku niezależnych okoliczności może niespodziewanie stać się uchodźcą.